HET BESTUUR
Omdat ik niet goed weet hoe het voelt als de vaste grond onder je voeten wordt weggespoeld. Omdat ik niet goed weet hoe het is als de gelukzalige vanzelfsprekendheid van het dagelijkse bestaan plaats maakt voor een mix van angst, schaamte en woede. Omdat ik niet goed begrijp wat het is om in een uitzichtloze situatie telkens een nieuw perspectief te moeten ontdekken. Maar omdat ik weet dat leven mensenwerk is, blaas ik mijn warme adem door Het Ventiel.
.jpg)
Tijdens de TeGek!?-mini Tour de France in het teken van jongdementie zag ik hoe Patrick opleefde, hoe hij weer zin kreeg in het leven, hoe hij de twinkel in zijn ogen terugkreeg. Hij genoot van het fietsen -iets wat hij nog nooit gedaan had-, van de warme contacten met lotgenoten en van de ongedwongen vriendschap van de buddy’s Rick, Chris en Koen. Toen wist ik: ‘Dat mag hier niet stoppen, niet voor hem maar ook niet voor anderen!’. Met ‘Het Ventiel’ wordt mijn droom werkelijkheid. Met ‘Het Ventiel’ willen we de twinkel in de ogen terugbrengen en zo het leven weer wat leefbaarder maken voor de mensen met jongdementie en hun omgeving. Daarom blaas ik mijn warme adem door Het Ventiel.
Omdat een droom van vrienden helpen verwezenlijken een boost betekent voor eigen hart. Omdat jongdementie een vergeten ziekte is en we dit uit de taboesfeer willen halen. Omdat actief participeren in de samenleving voor hen belangrijk is. Omdat een buddy vriendschap, begrip en een sterk en warm gevoel geeft. Daarom blaas ik mijn warme adem door Het Ventiel.
Als je na meer dan 20 jarig vriendschap, je vriend soms ziet afglijden in het ijle, als je soms niet meer deftig kan praten, als je hem ziet verdwijnen in een isolement, zijn dat allemaal elementen die erg veel pijn doen voor de onmiddellijke omgeving maar ook voor ons als vriend. Na de trip met TeGek!? kregen we een andere vriend te zien. De goesting was terug. Hij werd opgevangen door een fantastische bende met lotgenoten. Toen er daarna een vervolg kwam met Het Ventiel, stak ik graag mijn schouders onder dit project.
Eigenlijk doe ik mee omdat ik Patrick, jong-dementie patiënt, leerde kennen en er bevriend mee raakte. Het is heerlijk dat je als vriend iets kunt betekenen voor iemand anders. Ik hoop met een klein beetje inzet iemand te kunnen helpen, en voel mezelf er goed bij. Door Patrick zijn verhalen is de dementiethematiek me in het algemeen gaan interesseren. Dementie doet me nadenken over de essentie van mens-zijn, en over samenleven.
Dementie op jonge leeftijd overvalt je en leidt al te vaak tot isolement voor de persoon zelf en zijn directe omgeving. Dat eiland-gevoel zie ik graag doorbroken. Omdat ik geloof in de kracht van menselijke verbondenheid en relaties. Omdat ik geloof in empowerment. Omdat ik mensen met jongdementie en hun naasten de broodnodige kwali-tijd gun opdat zij gewoon, net als jij en ik, deel kunnen uitmaken van onze samenleving. Daarom blaas ik mijn warme adem door Het Ventiel.
Omdat ik het belangrijk vind meer aandacht te geven voor wat personen met jongdementie kunnen dan voor wat ze niet meer kunnen, steun ik dit unieke project. Een uitdaging voor de persoon zelf, familie én buddy.
